Perspektywa czasowa, zwłaszcza przyszłościowa, była dotychczas ujmowana głównie jako fenomen poznawczy i/lub mechanizm motywacyjny. W ramach wystąpienia postaram się przedstawić to zjawisko z nieco szerszej perspektywy, koncentrując się na regulacyjnym znaczeniu mentalnych podróży w czasie dla rozmaitych zjawisk afektywnych.
Wychodząc od głównych założeń lewinowskiej teorii pola psychologicznego, przedstawię argumenty za ujmowaniem zjawiska perspektywy czasowej jako jednego z mechanizmów, umożliwiających świadomą i celową regulację stanów emocjonalnych. W swoich rozważaniach odwołam się m.in. do teorii regulacji emocji Jamesa Grossa, a także do autorskiej koncepcji temporalnego metapoznania, którą rozwijam wspólnie z Joanną Witowską oraz Geraldem Matthewsem.
Przytoczę szereg wyników empirycznych, wskazujących na istotną rolę perspektywy czasowej jako mechanizmu pozwalającego na wzmocnienie emocji pożądanych („pozytywnych”) i poczucia szczęścia oraz redukcję niepożądanych stanów afektywnych (emocji i nastrojów „negatywnych”).
Możliwości praktycznego zastosowania tej wiedzy przedstawię na przykładzie modelu perspektyw czasowych w sporcie oraz najnowszych wyników badań empirycznych, mających na celu jego weryfikację.
